مؤسس مكتب تفكیک «مرحوم میرزا مهدى اصفهانى» در سده چهاردهم هجرى است، این مکتب بدین انگیزه طراحى و ارائه شده است كه شناخت حقیقت احكام و معارف دینى را به دور از التقاط فلسفى و عرفانى، با شیوه اى دینى ممكن نماید و تأویل ها و تفاسیرى را كه ظواهر شریعت از پذیرش آن ابا دارد، از روند فهم دینى كنار نهد؛ به بیان دیگر، این شیوه براى زدودن آموزه هاى عرفانى و فلسفى و هر آنچه یك معرفت غیر دینى به حساب مى آید، از معرفت هاى اصیل دینى كه در تمام مراحل و مقدمات آن دستورات دینى لحاظ مى شود، ارائه شده است و بر این ادعاست كه با این روش مى توان به حقیقت دینى كه سعادت حقیقى ما در گرو علم به آن است، دست یافت. آنچه در نظام تفكیكى اهمیت ویژه اى دارد و بخش مهمى از منطق تفكیك هم بر آن اساس طراحى شده است. "عقل فطرى" است. این عقل كه در مقابل عقل فلسفى ـ بشرى عنوان مى شود، تعریف و كاركرد خاصى دارد كه روشن شدن آن مى تواند، نظام منطقى تفكیكیان را براى كارِ اجتهادى معلوم سازد، به همین دلیل در قسمت اول به حقیقت عقل فطرى از دیدگاه مكتب تفكیك و كارایى آن را در فهم متون دینى پرداخته می شود و در قسمت دوم نقد و ارزیابى آن خواهد آمد.